Kon de wereld maar even stoppen met draaien.

14 augustus 2019

Kon de wereld maar heel even stoppen met draaien.

Om even tot bezinning te komen.

Of kon ik mezelf maar heel even terugtrekken.

Op een plekje waar niemand aan me trekt en waar niemand iets van me wilt of van me vindt.

Waar niemand me triggert en waar ik mezelf weer aardig kan vinden.

Mijn plekje waar ik om mag gaan met mensen die me energie geven.

Waar het verdriet en de woede kan wegebben en de rust kan wederkeren.

Waar ik mezelf kan zijn en niet constant mijn grenzen overschrijdt om het anderen maar naar de zin te maken.

Want op dat plekje mag ik ook bestaan. Samen met mijn gevoel en of dat nu boosheid is of verdriet, het mag er zijn.

Net zo lang als dat het nodig is. Mensen laten me daar met rust als ik daar behoefte aan heb en blijven niet doordrammen.

Daar waar mensen niet luisteren naar mijn woorden maar naar mijn lichaam en mijn geest. Want dat schreeuwt.

Mijn woorden zeggen vaak: ga weg, laat me met rust maar eigenlijk wil ik niks liever dan dat iemand daardoor heen prikt en me vast houdt en zegt: het is goed. Je bent veilig.