Drie vragen

 

21 januari 2021

Sinds een week mediteer ik iedere avond en meestal ook in de ochtend.

Niet echt lang want daar ben ik (nog) te ongeduldig voor.

Zo kan ik mijn hoofd een beetje leegmaken en dan slaap ik beter en ik begin mijn dag meer ontspannen..

Een van die meditaties gaat over zelfinzicht. En er worden 3 vragen gesteld.

1. Wat vind je belangrijk?
2. Waar word je gelukkig van?
3. Wie ben je en/of zou je willen zijn? Dus niet wat je geworden bent door de samenleving of omdat het zo hoort maar wie ben je echt?

Ik antwoord als de oude ik en als de nieuwe ik.

Vraag 1:

Als ik naar mezelf kijk en hoe ik was en nu ben, merk ik dat er veel dingen veranderd zijn.

De oude Freggle vond het belangrijk om gezien, gehoord en begrepen te worden door anderen en haalde daar de eigenwaarde uit. Als je je eigenwaarde haalt uit de manier hoe anderen je behandelen dan blijft er niet altijd veel over. Beter gezegd, hoe je je laat behandelen. Want uiteindelijk bepaal jij tot hoe ver iemand gaat.

Als je in ziet dat jij zelf het grootste aandeel hebt in wat er gebeurt in jouw leven heb je de belangrijkste stap al gezet.  Als iemand niet stopt met gedrag dat over jouw grenzen gaat, kun je je afvragen wat dat contact je nog oplevert in positieve zin.

Als je een relatie hebt met een peer, wat voor relatie dat dan ook is, moet je niet verwachten dat het een appel gaat worden. Of de peer moet al een appel willen worden. Maar jij kunt daar niks aan veranderen.

Ik zeg ook altijd: take me as I am or watch me as I go.

 

En dat geldt ook andersom, als iemand me constant irriteert en ik voel me leeggezogen kan ik dat accepteren of weggaan. En zo iemand hoeft geen slecht mens te zijn. Maar misschien zitten jullie in een andere levensfase of verschillen jullie waarden. En dan kan het behoorlijk botsen.

 

De nieuwe Freggle vindt het belangrijk om goed voor zichzelf te zorgen door middel van goede voeding, goede nachtrust, genoeg beweging en door te proberen om haat en negativiteit te negeren. 

Vooral dat laatste is niet altijd even makkelijk. Maar ik heb wel al een poosje geen migraine en buikpijn meer en ik denk wel dat dat door de voeding komt. Ik voel me ook energieker en bewegen lijkt makkelijker te gaan. Ik lijk minder mee te slepen.  

Mijn nachtrust is nu belangrijker dan netflix. Eerst was het altijd, nog 1 aflevering en opeens ben je 3 afleveringen verder en is het half 1.

Nu ga ik uiterlijk half 11 naar bed en ik sluit mijn dag, zoals ik al eerder zei, af met een slaapmeditatie en ik sta door de week voor 08.15 op. Dat is heel erg wennen maar het geeft me meer rust.

 

Ik ruim alle overtollige “zooi” op. De rotzooi van de een is de anders schat. Dus wie weet, kan ik er nog iemand gelukkig mee maken. Fysieke “rommel” kan zorgen voor rommel in je hoofd. Dus ik sla twee vliegen in een klap want mijn Fregglekoppie ruimt ook lekker op.

Uiteindelijk kan ik daardoor ook beter voor anderen zorgen. 

Ook voel ik me beter en sterker waardoor ik geen goedkeuring of bevestiging van anderen meer nodig heb.

 

Vraag 2:

De vroegere ik werd gelukkig van het pleasen van mensen en het ontwijken van conflicten. Als jij gelukkig bent, word ik dat vanzelf.  Maar dat werk natuurlijk niet zo. Want als je jezelf constant wegcijfert, raak je jezelf kwijt. Ook je grenzen raak je kwijt. En dan komt er opeens een moment dat je beseft dat je in je reserve energie zit.  En als je ze je dan vragen: wat voel je? Dat je daar eigenlijk geen antwoord op kunt geven. Ook werd ik gelukkig van spullen zoals boeken, dvd’s, kleding en schoenen. En van ongezond eten. En mezelf verstoppen.

De nieuwe ik word gelukkig van lachen, tegen Onno aanliggen en genieten van de stilte en het samen zijn, mezelf ontwikkelen op allerlei vlakken, nieuwe dingen bekijken, o ja momentjes, de kracht en pracht van de natuur, (foute) muziek in de vroege ochtend als ik onder de douche sta, eigenlijk de hele dag, tijd voor mezelf, het besef dat ik meer kan dan ik zelf denk als ik het maar belangrijk genoeg vind om het echt te willen, dat ik mensen om me heen heb die me helpen groeien en zo kan ik nog wel heel lang door gaan.

 

Vraag 3:

Door alle ervaringen was ik iemand geworden die ik eigenlijk zelf niet meer leuk vond.

Ik was onzeker. Ik gaf alles en iedereen de schuld van alles wat me was overkomen behalve mezelf.

Slachtoffer spelen is zo fijn want je hoeft niks behalve je te verstoppen achter je verleden.

Ik kan niks dus waarom zou ik het proberen want ik faal toch altijd.

Zo ben ik nu eenmaal, is ook heel gemakkelijk.

Vooral excuses zoeken om dingen maar niet te hoeven doen.

Want stel dit…en wat als dat…en ja, maaaaar.

 

Alles was al kapot gedacht voor dat ik maar iets gedaan had. Ik was een product geworden van de samenleving. Braaf alles doen wat van me verwacht werd. Geen nee zeggen want wat als ze teleurgesteld zijn of nog erger..wat als ze boos worden? Uiteindelijk werd ik zelf een heel boos iemand.  Eigenlijk een verdrietig iemand maar boosheid is makkelijker te uiten.

Ik bleef te lang in situaties hangen die me ongelukkig maakte omdat ik de kracht niet meer had om eruit te stappen. En vaak had ik niet eens in de gaten dat ik over mijn grenzen heenging want er waren niet veel grenzen meer. En ik wilde ook niemand kwetsen. En ik bleef maar wachten tot de appel een peer werd. En toen kreeg ik een burnout. Achteraf gezien een van de beste dingen die me had kunnen overkomen. Want…..

 

Nu ben ik liever voor mezelf waardoor ik liever voor anderen kan zijn. Al ligt mijn lat nog steeds best hoog en ik moet opletten dat ik die lat voor een ander niet net zo hoog leg.

Ik ervaar nog steeds onrust in mijn hoofd en lijf maar ik probeer er niet meer tegen te vechten.

Nog steeds ga ik regelmatig door mijn perfectionisme over mijn grenzen heen maar ik grijp wel (eerder) in als iemand anders over mijn grenzen heen gaat.

Ik luister beter naar de energie van mijn lichaam en mijn geest. En ik geef het eerder aan als iemand iets zegt of doet waar ik me rot door voel.

Ik ben een alles of niets persoon. Of ik doe iets goed of ik doe het niet. Nog steeds vind ik het lastig om de controle uit handen te geven maar ik doe het steeds vaker. En dat roept nog steeds weerstand op. Nog steeds ben ik een piekermiep maar ik leer voorzichtig om mijn gedachtes los te laten. Ik maak meer  tijd voor mezelf vrij in mijn agenda om mijn batterij op te laden.

Ook stel ik geen onrealistische doelen meer en probeer om het leven te zien als een leerproces waardoor ik meer van de kleine dingen kan genieten.  Iedere dag leer ik bij want er valt nog zoveel te leren. De revalidatie geeft me ook nieuwe inzichten. En ik hoop nog heel lang te mogen leren.

 

Dat van die appel en die peer heb ik gepikt (volgens mij van Jelle Hermus maar dat weet ik even niet zeker) maar ik vond hem mooi gevonden.