"Weekje" weg Daun

 

26 mei 2024

Op maandag 20 mei gingen we een weekje naar Daun. Daun is een gemeente in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts. Het is de Kreisstadt van de Landkreis Vulkaneifel. De plaats telt 8.001 inwoners. Daun ligt aan het smalle riviertje de Lieser en ligt in de Vulkaaneifel.

 

We verbleven in Burg Daun oftewel Schlosshotel Kurfurstliches Amtshaus.

Vroeger stond hier het kasteel van de graven van Daun.

Op de weg er naar toe was een ongeluk gebeurd dus we werden omgeleid.

We zijn even gestopt in Birgel waar een straatmarktje was.

Voordat we naar het hotel gingen hebben we geluncht bij een bakkerij genaamd Schillinger.

Toen we aankwamen bij ons hotel werden we hartelijk ontvangen door de gastvouw.

Koffertjes uitgepakt en toen hebben we gegeten bij Doner Station.

Daarna zijn we naar een gratis concert geweest van een Bigband in het forum van Daun. De dirigent deed het met veel plezier en maakte naast af en toe een dansje ook een grapje tussendoor.

Dinsdag kregen we voor de eerste keer een ontbijt in het hotel. Het was erg uitgebreid en smakelijk.

Daarna hebben we een deel van de wandeling HeimatSpur MaareGlück gelopen. Deze wandeling is 10,9 kilometer lang en loopt langs de 3 vulkaanmeren Schalkenmehrener Maar, Weinfelder Maar en Gemündener Maar. De wandeltocht wordt aangeduidt met een groen bordje waarop de letters MA (MaareGlück) staan.

 

Het hoogste punt is 554 meter en het laagste punt is 372 meter.

Tijdens de wandeling kom je langs de Dronketurm. Hij was niet echt hoog (11 meter) maar ik ben niet zo goed met hoogtes dus ik vroeg mij bij het beklimmen naar boven af of ik nog wel naar beenden zou durven.

Het Gemündener maar hebben we met de auto bezocht. Terwijl het eigenlijk maar een kwestie was van oversteken. Maar dat wisten we niet. Met de auto was het een stuk omrijden.

Vandaar uit zijn we naar Gerolstein gereden. Er was niet heel veel te doen. Na de lunch ging het heel hard regenen en kozen we het hazenpad naar de auto.

Gegeten hebben we bij Tehran Grill.

Een knus eettentje waar je lekkere traditionele Iraanse gerechten krijgt. Vooraf krijg je een kommetje soep van het huis. 

Op woensdag wilden we na een stevig ontbijt naar Erlebnispark Vulkaneiffel rijden maar op de een of andere manier was het met de auto niet bereikbaar. De wasserfall Kleine Kyll was ook onbereikbaar helaas.De navigatie liet ons in ieder geval wegen in gaan waar we niet in mochten dus zijn we maar naar Dreimühlen-Wasserfall in Üxheim gereden.

Wij dachten dat het alleen bereikbaar was door een of ander moeilijk pad te lopen maar achteraf bleek dat we ook een makkelijkere route hadden kunnen lopen.

Omdat we nog tijd over hadden, zijn we vervolgens de Ruïne van Manderscheid gereden.

Voor 3 euro mocht je daar naar binnen. Helaas waagde ik het mij niet om helemaal naar boven te lopen omdat het best glad was door de regen en mijn wandelschoenen in de auto stonden . Maar ik ben best ver gekomen. Het was zijn geld waard.

Het avondeten hebben we genuttigd bij: Pizzeria La Calabrisella.

Het was erg veel maar wel lekker. 

 

Donderdag 23 mei hebben we de Mindfulnesspad Little Kyll gelopen oftewel HeimatSpur Achtsamkeits Pfad Kleine Kyll in Manderscheid

Deze wandeling is 6,1 kilometer lang en is te volgen door het groene vierkant te volgen met de liggende acht. Eronder staat Achtsamkeits Pfad Kleine Kyll.

Het is een van de mooiste wandelingen die we ooit gelopen hebben waarbij je onder andere over een  Germanenbrücke  loopt. Op een gegeven moment als je bij de Wolfsschlucht Horngraben aankomt,

 lijkt het net alsof je je niet op deze aarde bevindt. Ik zei ook de hele tijd: ow wat mooi.

Vlak voor het laatste stukje moesten we over stenen stappen in de rivier maar omdat het water te hoog stond hebben we de gok niet genomen.

Na de wandeling hebben we een bezoekje gebracht aan de abdij van Himmerod.

En toen we naar het hotel gingen nog een tussenstop gemaakt bij het Pulvermeer om foto’s te maken.

Weer in Daun aangekomen zijn we nog even naar het Vulkaanmuseum geweest. Leuk om een keer gezien te hebben.

 

We hebben gegeten bij: Restaurant Dubrovnik

Een Kroatisch restaurant. Echt een aanrader.

Op vrijdag zijn we naar Vulkaneifeltherme Bad Bertrich geweest. Erg mooie Spa met verschillende thermaalbaden en sauna’s binnen en buiten en een stoombad.

Weer bij het hotel aangekomen de koffer grotendeels ingepakt.

 

Omdat we het zo lekker vonden zijn we nog een keer gaan eten bij Theran.

 

Op zaterdag zijn we via Monreal weer naar huis gereden. Erg mooi om een keer gezien te hebben.

 

Onderstaand wat informatie over een deel van de bezienswaardigheden:

-De geschiedenis en bouw van de Dronketurm.

De mooie uitzicht toren is gebouwd rond 1902. De toren is bijna 11 meter hoog en is compleet van steen opgebouwd.

De Dronketurm staat op de top van de 560 meter hoge Mäuseberg en bevindt zich 166 meter boven het Gemünder Maar.

De toren is genoemd naar Dr. Adolf Dronke. Hij leefde van 1837 tot 1898 en was leraar op diverse hoge scholen in de Eifel. Hij was de oprichter en eerste voorzitter van de Eifelverrein.

Na zijn dood is, ter ere van Dr. Adolf Dronke, de Dronketurm gebouwd. De toren valt onder beschermd cultureel erfgoed.

 

-De Abdij van Himmerod is een cisterciënzer abdij die in 1134 door Bernardus van Clairvaux werd gesticht. Het klooster ligt in de Eifel tussen Großlittgen en Eisenschmitt. Het initiatief voor de stichting van de abdij lag bij Adalbero van Montreuil die in 1131 tot aartsbisschop van Trier werd benoemd.

-Het ontstaan van het Pulvermaar.

Wanneer het Pulvermaar precies is ontstaan is niet geheel duidelijk. Eerst dacht men dat het ruim 10.000 jaar geleden was rond de tijd van de laatste vulkaanuitbarstingen in de Eifel.

Maar latere studies en onderzoeken hebben aangetoond dat het ontstaan van het Pulvermaar nog wel eens veel eerder zou kunnen zijn geweest, namelijk zelfs 20.000 tot 30.000 jaar geleden.

 

-Wolfsschlucht: Voormalige lavastromen van de Mosenbergkrater hebben hun weg naar het dal gezocht en presenteren zich nu als basaltzuilen om bewonderd te worden. Je kunt zien hoe de lava het dal in gleed en bij het afkoelen veranderde in zuilen.

In vroeger tijden werden deze basaltblokken gewonnen. Menselijke handen en het water van de beek "Horngraben" hebben bijgedragen aan de ontdekking, en bieden nu een uitdagende maar toch begaanbare wandeling omhoog door de Wolfsschlucht. 

 

Bronnen:

Wikipedia

https://www.rlp-tourismus.com/nl/infosystem/infosystem/Wolfsschlucht-Horngraben_Manderscheid/infosystem.html