Familieportretten

 

22 oktober 2024

Je kent de gezegdes vast wel: van je familie moet je het hebben of je familie kun je niet uitzoeken.

En zo zullen er ongetwijfeld meer uitspraken zijn.

 

Veel families vallen uit elkaar, vaak met ruzie.

Soms blijven mensen contact houden terwijl ze er eigenlijk niet meer blij van worden.

Dan wordt er gezegd: ja maar het is toch je bloed.

Als dat bloed iets te vaak onder je nagels gaat zitten, is het dan niet beter om wat afstand van elkaar te nemen? Je hoeft tenslotte niet maar alles van de ander te tolereren.

 

Als de een wat afstand neemt om zijn grenzen af te bakenen of om welke reden dan ook, is de ander vaak boos of verdrietig.

Terwijl dat uiteindelijk juist beter kan zijn voor de relatie en voor jezelf dan maar halsstarrig vast blijven houden aan een relatie die je geen energie meer oplevert of heel weinig.

 

Kun je dan niet beter zeggen: ik hou van jou maar is het niet beter om elkaar de ruimte te geven? Als je mij echt nodig hebt, ben ik er voor jou en ik hoop dat jij er ook voor mij bent indien nodig maar verder kunnen we elkaar beter (even) loslaten.

Of je kunt met elkaar in gesprek gaan en de echte pijnpunten uitspreken.

Helaas worden die pijnpunten niet altijd erkent of wordt de schuld bij de ander gelegd waardoor scheurtjes steeds groter worden omdat de spreekwoordelijke roze olifant vermeden wordt.  Of er wordt gebekvecht over dingen die er eigenlijk niet toe doen. Maar dat is minder pijnlijk dan de olifant bij zijn lurven te pakken en uit de kamer te gooien.

Met ruzie uit elkaar gaan, lijkt soms meer geaccepteerd dan elkaar loslaten omdat je jezelf en de ander rustiger vaarwater gunt. 

Vooral op familiair gebied lijkt er een taboe op te heersen als je eigen geestelijk en lichamelijk welzijn verkiest boven je familie. 

 

Iedereen kent wel iemand die zegt: Pietje of Truusje zie je ook nooit terwijl ze zelf ook geen moeite doen om het contact te herstellen.

Zelf heb ik weinig contact tot geen contact met de meeste familieleden. Dat is niemands schuld maar we zijn uit elkaar gegroeid. Niemand, inclusief ikzelf doet echt moeite om het contact weer op te pakken dus ik ga er vanuit dat niemand er behoefte aan heeft om het contact weer op te pakken.

En dat is goed. Voor mij althans. 

 

Dit is niet alleen met families maar ook met andere relaties zoals vriendschappen of liefdesrelaties.

Mensen durven vaak niet in gesprek te gaan met elkaar omdat ze bang zijn dat ze de ander kwetsen maar hun eigen pijn wordt vaak vergeten.

Of ze zijn emotioneel of financieel afhankelijk van de persoon. 

 

In iedere relatie is wel eens wat maar als een relatie niet de beste persoon in jou naar boven haalt en je groei belemmert, mag je best voor jezelf kiezen en de ander loslaten. Al is het tijdelijk om weer even adem te kunnen halen 

Dat is niet egoïstisch.

Dat is zelfliefde en dat is heel iets anders.