Het is weer kermis in Heerlen

 

16 oktober 2018

Het is weer kermis in Heerlen. Al van jongs af aan ben ik gefascineerd door de kermis. De heerlijke geur van gebrande pinda’s en suikerspinnen. De harde muziek en natuurlijk de attracties.

Vroeger kroop ik bijna overal wel in. Vier dagen lang zat ik in de botsauto’s met zwarte vegen op mijn gezicht. Het was een soort van sport om met je handen over de vieze botsautovloer te gaan en je vieze handen dan af te vegen aan iemands gezicht. Meestal was dat iemand die je leuk vond. Soms smeerde je zelf die rotzooi in je eigen gezicht zodat het net leek dat iemand je leuk vond.

De breakdance vond ik ook een leuke attractie maar na een keer of 5 was ik meestal wel misselijk. Weken van te voren begon ik al met geld sparen en knipte ik de korting coupons uit de weekkrantjes zoals de Trompetter of een ander blaadje waar ik de naam niet meer van weet. Dan kreeg je 10 ritten voor 10 gulden of zo.

Vriendinnen van me gingen ooit in zo'n hamer die over de kop ging. Eigenlijk durfde ik niet maar ik had de "helpende" gedachte dat het ergste wat kon gebeuren was dat ik dood zou gaan. Toen dat ding op de kop bleef hangen en ik dacht dat ik er uit viel, dacht ik ook echt wel dat mijn laatste uurtje geslagen had.

Mijn favoriete attractie was de Enterprise. De Enterprise is een attractie, waarbij je geen veiligheidsbeugels hebt, omdat je door een hoge g-kracht in je stoel wordt gedrukt en vooral omdat er geen zijdelingse krachten zijn. (zie filmpje)

Het liefste ging ik alleen want als ik met iemand anders in één karretje zat, werd ik misselijk. Maar soms vond iemand geen leeg karretje en sprongen ze op het laatste moment erbij. Als je dan allerlei krakende geluiden hoort, kun je elkaar wel angst aanjagen door te zeggen dat het karretje loshangt. Zo gaat dat als je jong bent.

Mijn moeder vond het maar een akelig ding en was er niet zo blij mee als ik daarin ging. Tegenwoordig vind ik attracties op de kermis of in attractieparken nog steeds er leuk maar ik kan er helaas niet meer tegen.

Doordat ik ooit een “ongelukje” heb gehad met een koptelefoon, ben ik nu aan mijn linkeroor slechthorend en heb ik last van aanvallen van duizeligheid. Volgens de huisarts is het de ziekte van Ménière.

Een achtbaan of zo gaat nog wel maar dan moet ik van te voren tabletten slikken tegen reisziekte en niet te snel achter elkaar in attracties gaan. Nadeel van deze medicijnen is dat ik er heel erg moe van word en als we dan tussen door naar een show gaan kijken, ik moeite moet doen om niet in slaap te vallen. En het helpt ook niet tegen snel draaiende attracties zoals de Enterprise.

Ik vind het wel nog steeds geweldig om naar attracties te kijken. Hoe extremer hoe beter.

En zo kan ik er op mijn manier toch nog van genieten.