De overgang

3 mei 2020

Wat is er nu niet leuk aan opvliegers? Ik had het altijd koud dus dan lijkt het wel lekker om het warm te krijgen. Al is het dan maar eventjes.

Inmiddels ben ik een aantal opvliegers verder en daarmee bedoel ik vijf per uur en dat zolang ik een film kijk of in bed lig. Een opvlieger is niet gewoon het even lekker warm hebben. Het voelt als een koortsaanval waarbij je het liefste al je kleding uitdoet. Maar zodra je alles uit hebt, krijg je het weer koud en moet je dus alles weer aantrekken.

Door de fibromyalgie was ik al geen sportvrouw van het jaar maar een stukje stevig doorstappen, ging best goed. Sinds dat ik onvrijwillig in het lichaam van een honderd jarige gekropen lijk te zijn, ben ik al blij dat ik mijn nek niet breek bij het aantrekken van mijn onderbroek. Ik heb het pijpmikken verheven tot een echte kunst.

Het voordeel is dat ik het idee heb dat ik slanker ben omdat ik mijn botten voel als ik lig of zit. Als ik mijn vetkussentjes niet had gehad dan had ik misschien het gevoel dat ik van beton was. Nu lijkt het net hout of hard plastic. Wie had ooit gedacht dat je ook zonder plastische chirurgie jezelf kan voelen als een Tupperware doos. Met levenslange garantie wel te verstaan.

Zilverkaars helpt wel maar ik ben er nog niet uit of ik de ochtendmisselijkheid op de koop toe wil nemen. Dikke buik heb ik door de spastische darm sowieso al dus alleen de baby ontbreekt nog. Misschien toch maar een pot augurken in huis halen.

Mijn vochtgehalte is ook mooi op peil want het komt bij het minste geringste mijn ogen uit. Waarom noemen ze het eigenlijk de overgang? Overgaan waarheen of waarin?

Met zoveel gedoe mag ik toch hopen dat ik verander in een soort van paradijsvogel. Dan voelt het in ieder geval nog een beetje gerechtvaardigd.

Mijn klaagzang voor vandaag zit er weer op.

Geniet lekker van jullie zondag.