Muziek

 

28 mei 2018

Muziek is mijn leven. Het heeft me door heel wat moeilijke periodes heen gesleept. Hoe vaak ik James Blunt met goodbye my lover niet snikkend heb geluisterd.

Of toen ik in scheiding lag, had ik in eerste instantie maar 2 cd’s, “coming up” van Suede en “pablo honey” van Radiohead. Die heb ik helemaal grijsgedraaid en ik ken ze letterlijk van binnen en buiten.

Afgelopen weekend ben ik naar een festival geweest met allemaal tributebandjes. Genoeg mensen die daar geen geld aan uit willen geven omdat het namaak is maar ik heb een heerlijk weekend gehad.

Het is betaalbaar en niet zo waanzinnig druk maar wel gezellig. En in dit geval waren de bands kwalitatief ook goed. Als er een band op het podium staat en jong en oud zingt, danst en klapt mee dan is dat overweldigend tot het emotionele toe. Het geeft een gevoel van samenhorigheid.

Geestelijk geeft dat echt een enorme boost. Heerlijk om vol zelfvertrouwen over zo’n veld te lopen. Totdat er een of andere boomstronk uit de grond steekt en ik daar over heen vlieg of door de modder heen glij. Maar echt mis is het nog niet gegaan.

Ook heb ik allerlei (oude) bekenden gezien en ook weer nieuwe mensen ontmoet. Het was een geweldig feestje en ik geniet er nu nog van na.

Ik kijk uit naar het volgende festival.

Nu ga ik me begeven aan mijn dagelijkse bezigheden die zijn blijven liggen.