Solliciteren

 

2012

Door een reorganisatie vervalt mijn functie. Dus nu moet ik gaan solliciteren.

Voor mij is solliciteren een ander woord voor raamprostitutie. Ik zal even uitleggen waarom.

Je gooit al je koopwaar op tafel om uitgekozen te worden. Hoeveel leugens er uit de kast gehaald worden om de beste sollicitant te zijn, wil je niet weten. Diploma’s worden vervalst. Hele persoonlijkheden worden veranderd om maar in het plaatje te passen. Je moet net doen alsof je perfect bent (Moet ik dan maar als beste eigenschap opscheppen in mijn CV-tje zetten? ). En dan denkt de werkgever dat ze de beste eruit gekozen hebben. Terwijl ze eigenlijk de beste kontenkruiper en leugenaar eruit gevist hebben. Wat is er gebeurd met bescheidenheid siert de mens en doe maar normaal dan doe je al gek genoeg?

 

Ik mag me dus ook in deze façade gaan begeven. Als ik mezelf niet geschikt acht voor een baan zal ik er niet op gaan solliciteren. Dat is zonde van mijn tijd en van de werkgever. Een brief schrijven is geen probleem (anders zou ik nooit uitgenodigd worden en mezelf niet in deze hel hoeven te begeven) en mijn CV is ook dik in orde. Waarom krijg ik die baan dan niet? Omdat ik het niet nodig vind om mezelf beter voor te doen dan dat ik ben. Zo’n sollicitatiegesprek is een momentopname en laat zo’n gesprek voor mij nu altijd op een slecht moment plaatsvinden. Als iemand me een vraag stelt dan lijkt het net alsof er Chinees gesproken wordt en dus geef ik maar een antwoord terug in mijn beste Chinees. Bij zo’n gesprek slaat mijn mond (die normaal niet stil staat) dicht. Mijn oren lijken het te begeven. En mijn iq stopt er al helemaal mee waardoor ik nog net niet begin te vlooien. Al krijg ik wel de neiging om met iets, wat ook maar enigszins op een liaan lijkt, door het raam naar buiten te springen.

 

Iedereen valt uiteindelijk door de mand. Want iemand die faket bij een gesprek zal dan ook wel net doen alsof hij zijn werk (goed) doet. Je weet wel van die mensen die de hele dag rondlopen met dossiers en dat is dan ook het enige wat ze echt doen. Excuseer mijn lompheid, delegeren doen ze ook nog en roepen dat ze het druk hebben.

 

Waarom bestaat een sollicitatie niet gewoon uit een soort van testdag? Op die manier weten ze ook of je over alle vaardigheden beschikt die je nodig hebt. Scheelt iedereen tijd en mij een hele hoop zweetdruppels en iq wat ik iedere keer weer terug moet gaan zoeken.

Of gewoon met de tijd mee gaan en een chatgesprekje doen.

Misschien een leuk voorstel voor in mijn volgende sollicitatiebrief.

 

Hopende u voldoende te hebben ingelicht en ik wil deze brief niet toelichten in een persoonlijk gesprek