Sommige mensen blijven jaren lang in relaties hangen terwijl ze niet gelukkig zijn. En dan maar klagen over hun partner want als hun partner zou veranderen dan zou het de ideale relatie zijn.

Je kunt wel lekker blijven jammeren maar je kunt ook de regie over je eigen leven in de hand nemen.

Je hebt tenslotte keuzes. De keuze om het te accepteren dat het is zoals het is, of het uitzitten voor de kinderen of wat dan ook en maar lekker blijven klagen, of je kunt op eigen benen gaan staan.

Want als iemand na 15 jaar of 25 jaar nog niet veranderd is dan gaat dat ook nooit gebeuren. In de tijd dat ik op deze aardbol ben hebben mensen heel vaak gezegd dat ze gaan veranderen. Natuurlijk geloofde ik dat. Nu weet ik dat ze het zeggen om je rustig te krijgen. Of omdat ze bang zijn dat je weggaat. Vaak verandert het gedrag voor even maar ze vallen toch weer terug in hun oude patroon.

Want waarom zou je veranderen als de ander het allemaal van je pikt?

Omdat ik heel weinig eigenwaarde en zelfrespect had, liet ik best veel gebeuren. De meeste relaties die ik had waren (zelf)destructief. Ik had weg kunnen lopen maar ik deed het niet. Ik dacht dat als ik weg zou lopen dat ik zou falen maar ik had al gefaald want ik liet mezelf in de steek. En hoe ellendig ik me ook voelde, het was toch een soort van veilig want zodra ik me weer even goed voelde zocht ik de drama weer op. Ik weet nu nog steeds niet of ik verslaafd was aan de mensen die niet goed voor me waren of aan het depressieve gevoel?

Uiteindelijk koos ik wel voor mezelf maar dan had het al veel te lang geduurd. Soms kon ik al iet meer wegvliegen omdat mijn vleugels waren gebroken.

Je praat het ook allemaal goed in je hoofd. Misschien als ik beter mijn best doe of mijn mond maar hou dan komt er geen ruzie. Of hij bedoelt het niet zo en ik moet me niet zo aanstellen.

Toen in 2013 een van mijn beste vrienden zelfmoord pleegde, wist ik dat ik iets aan mijn leven moest doen. Ik was natuurlijk wel zo stronteigenwijs om dat alleen te doen. Want ik had niemand nodig. Ik wist wel hoe ik het allemaal moest doen. Als ik mijn muur maar hoog genoeg zou opbouwen dan kwam er niemand meer doorheen en dan werd ik wel gelukkig.

En je kunt gelukkig zijn als je alleen bent, maar iedereen heeft liefde nodig. Dus weer vergat ik van mezelf te houden.

Vermijding is een hele goede strategie om maar niet optimaal aan het leven deel te hoeven nemen.

Sommige mensen vermijden om te voelen door (overmatig) te drinken, blowen of wat dan ook.

Ik deed het met slapen, (ongezond) eten en mezelf te isoleren van de buitenwereld. Mensen van me af duwen als ik onzeker werd of angst had dat ze me zouden kwetsen.

 

Eigenlijk maakte ik mezelf nog steeds kapot alleen in een wat rustiger tempo.

Want wat anderen van me dachten was nog steeds belangrijker dan dat ik mezelf vond.

Door jezelf kapot te maken op welke manier dan ook, maak je ook stukjes van je omgeving kapot.

Jezelf goed voelen komt niet (altijd) zomaar aanwaaien. Dat vind je door te zoeken in jezelf. Dat vind je niet in iets of iemand anders.

 

Ik vind nu iedere dag nieuwe stukjes en oude stukjes van mezelf (terug) en ook nieuwe stukjes geluk.

En ook al gaat het met vallen en opstaan. Ik kan wel zeggen dat ik zelf de regie in handen heb.

Het is mijn film en grotendeels kan ik zelf de afloop bepalen.