Ik heb geen tijd!

8 januari 2021

Ik heb geen tijd!!!

Dat hoor je eigenlijk best vaak.

 

Ik roep het ook voortdurend. Of ik moet ik heel voorzichtig riep zeggen?

Dit zeg ik terwijl ik deze blog aan het schrijven ben en er allerlei ideetjes voor nieuwe blogsels door mijn hoofd heen gieren. Alleen mijn manier van schrijven is al een blog waard. Tussendoor duw ik mijn brood mijn mond in want om 12.00 uur ga ik samen met mijn ma boodschappen doen en het is nu 11.07 uur. En ik net met Onno overlegd heb, dat we voortaan  samen aan de tafel gaan eten in plaats van aan de tv.

En ik luister jaren 90 nummer 1 hits op spotify.

 

Soms zijn het juist de dingen die je niet wilt horen of lezen, die je echt nodig hebt.

Mensen die om je geven praten niet met je mee, die zijn eerlijk tegen je.

En nee dat is niet altijd leuk. Maar aan meepraters heb je niks.

Onno zet mij regelmatig een spiegel voor mijn neus. Al voelt het soms meer als gooien maar dat komt ook door mijn gevoeligheid.  Als ik daar dan over nadenk heeft hij toch wel gelijk.

 

Maar zo kun je ook behoorlijk geconfronteerd worden door mensen die je niet echt kent en die jou niet kennen.

Een paar jaar geleden had Giel Beelen een opmerking gemaakt over mensen of vrouwen met overgewicht. Hij zei iets van: kom van die bank af.

Veel mensen en/of vrouwen waren daardoor gepikeerd.

Ik heb zelf een schildklieraandoening en die had ik heel gemakkelijk in de strijd kunnen gooien als excuus. Je weet wel: Ja maar……….

Ik heb ook de nodige klachten maar ik kan van die bank afkomen als ik dat wil.

En als het niet lukt, dan houdt het op.

Maar het is aan mij om me aangesproken te voelen of niet. Persoonlijk vond ik dat hij een punt had.

Even los gezien van de mensen met een ziekte zoals bijvoorbeeld oedeem. Of mensen die aan bed gekluisterd zijn door een andere ziekte.  

Teveel stilzitten of hangen word ik uiteindelijk alleen maar meer moe van.

 

Zoals ik laatst in een blogje al zei, kwam ik via mijn Happinez scheurkalender een uitspraak tegen van Jelle Hermus. Die spreuk vond ik erg inspirerend en dus ben ik op zijn Facebookproefiel gaan kijken en daar stond de link van zijn pagina SoChicken.

Daar staan van allerlei motiverende en inspirerende maar ook best confronterende blogs op. Ik heb af en toe wel een eye opener nodig om een epifanie te krijgen.

 

Vooral het bericht over meer tijd krijgen, deed wel even een beetje pijn.

Hij heeft het over dingen die (veel) tijd kosten maar die je eigenlijk nauwelijks tot geen (geestelijke) energie geven, zoals:

• Te veel met je smartphone/social media bezig zijn
• Te veel op de hoogte willen blijven van het nieuws en andere dingen.
• Tv kijken/ gamen
• Te laat naar bed gaan waardoor je vaak ook laat je bed uitkomt.

En zo zullen er nog wel dingen te bedenken zijn.

 

Ik kijk heel veel op mijn telefoon. Eigenlijk te veel. De bliepjes van de apps op mijn telefoon staan uit. Dan heb ik zelf de regie en bepaal ik wanneer ik ga kijken. Maar Facebook is toch wel moeilijk te weerstaan. Ik ben altijd bang dat ik iets mis.

Het enige dat ik mis en dan met name op Facebook,  is een heleboel frustratie, boosheid en verdriet. Ik heb om die reden al geen privé profiel meer en ik heb al heel veel meldingen op mijn blogprofiel uitgezet maar op de een of andere manier komt er altijd wel een nieuwsbericht naar boven. Het nieuwsbericht op zicht raakt me vaak minder dan de verbale ebola die als reacties worden achtergelaten.

Het beste zou zijn om Facebook helemaal te verwijderen maar ik moet dan even kijken hoe ik dat met mijn schrijfsels doe want daar haal ik nog wel plezier uit. En ik vind het ook fijn om dingen (van me af) te schrijven.

 

Dus ik heb besloten om vanaf vandaag mijn telefoon ergens aan de andere kant van de kamer te leggen. Ook als ik ga slapen dan leg ik hem in de gang zodat ik het wel nog kan horen als iemand me belt maar dat ik verder gewoon mijn nachtrust krijg. Ik heb zo’n wake up light wekker van Phillips dus het excuus dat mijn telefoon, mijn wekker is, kan ik overboord gooien.  Het wekt ook een stuk rustiger dan die kwakende eend die ik als wekker ringtone heb ingesteld.

Als ik met Onno ga wandelen of ergens anders heen ga, neem ik hem eigenlijk sinds een poosje meestal al niet meer mee.

Als ze me nodig hebben, bellen ze Onno maar.

 

Tja, daar komt ie dan….overbodig entertainment. Guilty!!!

Ik kijk te veel naar de kijkbuis. Waarom ik dat doe? Omdat het de ideale manier is om op een veilige manier te ontsnappen aan de boze buitenwereld.  En ook omdat ik mezelf geen ander pleziertje gun. Ook is het nooit echt eerder tot me doorgedrongen dat je ook op andere manieren tot rust kunt komen en/of me-time kunt hebben dan door series en of films te kijken. En als Onno hier is, heb ik het idee dat ik hem moet entertainen omdat ik me dat zelf heb aangewend en dus blijf ik vaak op de bank zitten terwijl mijn lichaam eigenlijk kriebelt om iets anders te doen. Dus ook dat ga ik anders doen. Of beter gezegd, dat gaan wij anders doen.

Quality tijd hebben we toch wel als we samen gaan wandelen. Vroeger hadden we vaker hele avonden waar we muziek luisterden en met elkaar praten over muziek of andere dingen. Praten doen we nog steeds veel maar echt een avond geen tv is lang geleden. En als we dan ook nog aan samen aan tafel eten en andere leuke dingen doen, dan denk ik dat het onze relatie alleen nog maar kan verbeteren. We hoeven ook niet aan dezelfde tafel te zitten om met elkaar in gesprek te blijven. Dus als ik iets leuks wil doen aan de eettafel, dan moet dat kunnen.

Dat wilt niet zeggen dat we/ik geen tv of Netflix meer kijk(en). Maar ik wil er alleen bewuster mee omgaan. Onno kijkt sowieso al minder dan mij.

 

Spelletjes op de tablet vind ik ook erg leuk om te doen, vooral kleuren op nummer, maar de laatste 2 dagen heb ik er nauwelijks naar om gekeken. Ik vergeet het gewoon.

 

En nu heb ik tijd om mijn boeken verder op te ruimen. Of om te bloggen, lezen, lopen, schrijven in mijn dagboek, cursussen doen en nog veel meer leuke dingen waar ik me eerder niet of te weinig tijd voor nam.

 

Ik ben tussendoor begonnen met mijn receptenklappers om die te digitaliseren maar stiekem denk ik ook, gooi weg die zooi want je kunt het allemaal op internet opzoeken en het neemt alleen maar (digitale) plaats is beslag.

 

Zo zie je maar dat je voor de dingen die je echt belangrijk vindt, tijd kunt maken. Kwestie van prioriteiten stellen.

 

En nu ga ik een stukje lopen. 

 

By the way, het was niet gelukt om deze blog voor de boodschappen af te schrijven. Maar dat lijkt me gezien de huidige tijd wel duidelijk.😉