Relaties

 

29 maart 2018

Relaties zijn leuk en heb je in allerlei vormen en maten. We hebben de familiare relaties, werkrelaties en vriendschappen. Verder is er nog de huis-tuin en keuken relatie die eigenlijk meestal monogaam is. En dan heb je nog allerlei relaties die liggen tussen de “gewone” relatie en de vriendschappelijke relatie.

Hieronder een kleine opsomming daarvan:

De LAT relatie, wat staat voor living apart together. Niet te verwarren met een open relatie of vrije relatie. Al kan een LAT relatie wel open of vrij zijn. Je hebt dan wel een relatie met iemand maar je hebt beide je eigen woonruimte. Je ziet elkaar wel op regelmatige basis.

Friends with benefits (FWB) oftewel bonusvriendschap. Dan heb je vriendschap met seks al extraatje. Het wordt ook vaker fuckbuddies of seks relatie genoemd maar die term gebruik ik zelf niet graag want de focus ligt dan op de seks en voor mij is de vriendschap belangrijker. Voor mijn gevoel zijn een seksrelatie/fuckbuddie-ding ook iets anders dan een bonusvriendschap of FWB. Maar dat kan voor iedereen anders zijn of aanvoelen.

De vrije of open relatie. Naast je relatie heb je de vrijheid om buiten je relatie om seks met anderen te hebben. Dat ligt aan de afspraken die je samen met je partner of partners gemaakt hebt.

Polyamoreuze relatie gaat weer net iets dieper want dan heb je een langdurige relatie met meer dan 1 persoon. Dat is niet alleen seksueel zoals het meestal is bij een vrije relatie.

Ook heb je nog de AAP relatie. De afkorting AAP staat voor afspreken als (het) past. Dat kun je vergelijken met een LAT relatie alleen maak je minder tijd voor elkaar vrij omdat andere dingen meer prioriteit hebben.

Laatst las ik over de BOB relatie wat eigenlijk niet meer is als de WOP relatie. Wippen, ontbijten en pleite wordt dan vertaald naar bed, ontbijt, buiten. Al zou ik het zelf geen relatie willen noemen.

Vanaf 2005 woon ik alleen en ik heb natuurlijk wel gedate met mannen en (korte) relaties gehad maar dat had allemaal geen toekomst. Sinds een paar jaar heb ik dan ook een friends with benefits. En op zich bevalt me dat goed. Ik hoef niet van de een naar de ander en ik heb toch een fijne tijd met iemand waar ik me goed en veilig bij voel. Het is geen monogame relatie dus we kunnen beide onze gang gaan, zolang we maar eerlijk zijn tegen elkaar. We weten beide dat het ooit een keer zal stoppen en dat vind ik ook goed.

Ik vind het jammer dat veel single mensen de focus leggen op zoeken van een relatie terwijl je het in een vriendschap ook erg leuk kunt hebben. Net zoals met solliciteren, kun je ook netwerken in je vriendschappen en wie weet vind je op deze manier je droompartner.

Maar vaak staat het uiterlijk of zo niet aan en dan wordt het hele contact verbroken omdat er geen relatie in zit. Maar misschien loop je wel een hele leuke vriendschap mis. En zit je verder iedere dag in je uppie omdat je maar blijft “wachten” op the one and only.

Ook regelmatig dan heb je een vriendschappelijke band met iemand opgebouwd en dan leren ze iemand kennen en dan lijkt het of alle andere mensen niet meer bestaan. Ze storten zich dan helemaal in de relatie (met iemand die ze vaak niet eens kennen) maar ze vergeten wel dat een relatie niet voor eeuwig hoeft te zijn en als zo’n relatie dan eindigt dan hebben ze nog maar weinig vrienden over, of helemaal geen meer. Soms mogen ze geen vrienden meer zien van hun partner (door jaloezie), maar soms doen ze het ook uit een vorm van loyaliteit waar ik zelf weinig van begrijp.

Vriendschappen kunnen toch naast andere relaties bestaan? Ik vind het juist fijn om nog een eigen leven te hebben naast mijn relatie. En ik hoop ook dat mijn toekomstige partner ook een eigen leven heeft waarin hij leuke dingen doet met vrienden en vriendinnen. Dat zou ik hem heel erg gunnen.

Zelf heb ik een aantal mannelijke vrienden en dat ga ik ook voor niemand opgeven. Een van die vrienden is mijn ex en hij woont in Utrecht. We zien elkaar een paar keer per jaar en dan slapen we samen in 1 bed. Maar behalve dat we tegen elkaar aanliggen om film te kijken gebeurt er eigenlijk helemaal niks. Juist omdat hij mij genoeg respecteert dat hij niet op een ongepaste manier aan me zit, zou ik dat niet willen missen. Zouden mensen ook zo moeilijk doen als hij een vrouw was? Alleen omdat hij een piemel heeft, wordt het als ongepast gezien en wordt er van alles bij gedacht.

Een hele poos terug was ik tv aan het kijken en voor het programma wat ik wilde zien, was de real life soap van Tori Spelling. Ze lag samen met haar 2 mannelijke vrienden in bed te chillen. Terwijl ze getrouwd is. Ik vond dat zo mooi om te zien. En oké, die 2 vrienden waren homo maar we zijn toch allemaal mensen die behoefte hebben aan contact?

En als je dat binnen de gestelde grenzen van je relatie doet, wat is er dan verder mis mee? Er zullen zat mensen zijn die mijn gedachtes misschien niet normaal vinden. Maar wat is normaal?

Gaat het er niet om dat je gelukkig bent? Ongeacht wat de samenleving en alle (ongeschreven) regeltjes voorschrijven? Ik heb lang genoeg mezelf proberen aan te passen maar het is toch nooit goed wat je doet.

Dus doe ik het lekker op mijn manier. En daar doe ik niemand pijn mee. En als die manier dan niet normaal is, dan is dat maar zo.