Zelfmoord is nog steeds een beetje een taboe. Want waarom doe je dat anderen aan?

Zelfmoord plegen doe je niet van vandaag op morgen omdat je een dagje niet lekker in je vel zit,

Vaak voelen deze mensen zich al jaren lang ellendig en hebben ze al van alles geprobeerd van therapie tot pillen.

Als je nooit een psychische aandoening hebt gehad is het lastig om daar over mee te praten.

Of mensen die constant in zorgen zitten over hun dierbaren die geestelijk ziek zijn.

Zelf heb ik me ook heel lang niet gelukkig gevoeld. En ja, de gedachte kwam heel vaak langs. Net als de afscheidsbrieven die in mijn hoofd ontelbare keren voorbij zijn gekomen.

Vaak is erover kunnen praten zonder veroordeeld te worden al genoeg.

Maar hoeveel mensen vinden het niet eng als je die gedachten hebt?

Ik kan me dat ook wel voorstellen maar juist door het onbegrip van de buitenwereld is de drempel lager om het uiteindelijk te doen.

Samen met een toenmalige collega waren we aan het grappen over welke manier het beste was om te “gaan”.

Het klinkt misschien heel morbide maar de humor maakt het luchtig. En er is iemand die je begrijpt en die naar je luistert.

Zelf ben ik uit het zogeheten zwarte gat gekropen. Niet 1 keer maar vaker.

Erin blijven zitten kost minder moeite dan eruit kruipen. Want hoe klote je je ook voelt, het is wel op een (voor anderen)verknipte manier veilig en bekend.

De angst om terug te vallen blijft. Net als de angst om er niet meer uit te komen.

Morgen over een week is het 6 jaar geleden dat Gijs zelfmoord pleegde. Gijs was een goede vriend van me.

Sinds hij zijn zoon was verloren, had hij zijn levenslust verloren.

Maar ondanks dat wilde hij toch anderen helpen.

Zelfmoord pleeg je niet om anderen te kwetsen. Vaak doe je het juist om de ander rust te geven. En om zelf rust te krijgen.

De dood van Gijs heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik een leuker leven voor mezelf wenste.

Natuurlijk blijf ik gevoelig voor depressieve gedachtes maar het gat zijn nu gaatjes en er is altijd een positieve gedachte die me zegt dat het wel goed komt want het is me vaker gelukt.

Onderstaand gedichtje had Gijs op Facebook gezet voordat hij afscheid nam van de voor hem zo moeilijke wereld.

Hopelijk heeft hij zijn verlichting gevonden aan de andere kant.

 

 

Bron afbeelding: https://thebrightsideblog.weebly.com/blog/category/all/2