Mijn lievelingskleur is zwart

 

4 september 2018

Mijn lievelingskleur is zwart. Ook kijk ik graag naar horrorfilms. En ik luister regelmatig naar emomuziek. Ik hou van zwartgallige, sarcastische/cynische humor.

Ben ik daarom depressief? Nee. Ben ik gelukkig? Als je daarmee bedoelt dat ik me constant in een of andere euforische toestand bevind? Ook daar moet ik met nee op antwoorden.

Hoe voel ik me dan wel? Emotioneel stabiel en sterk genoeg om te weten dat ik de drama van het leven aankan. Ik kan ook wel zeggen dat ik me goed voel. In vergelijking met een paar jaar terug zeker.

Mijn emotionele toestand leek heel erg op een seismogram van een heftige aardbeving. Het ene moment heel vrolijk en het andere moment zat ik helemaal in de put of was ik extreem boos. Daar zat soms maar een paar seconden tussen.

Omdat ik niemand wilde kwetsen en ook niet echt heel assertief was, liet ik mensen toe die niet goed voor me waren. Sommige mensen waren puur vergif.

Daar wordt je heel erg moe van.

Mensen willen vaak van alles van je maar vragen nooit wat jij wilt. En als je niet aan hun verwachtingen kunt voldoen, ben jij de egoïstische slechterik.

Vaak moet je ook nog een glazen bol hebben. Of je moet de hele dag op Facebook statussen lezen. Want die heeft hulp nodig met een kast slepen. En de ander zit er emotioneel helemaal doorheen. Weer een ander heeft zijn been gebroken. Als je 255 Facebookvrienden hebt, hou je dat niet allemaal bij. Dat is een fulltime baan.

Daarbij lees ik van sommige mensen helemaal niks. Dat heeft niks te maken met algoritmes of andere hoaxen maar omdat ik ze ontvolgd heb, omdat ze dingen delen wat ik niet wil zien. Zo nu en dan kijk ik dan even of ik niks spannends gemist hebt. Maar alleen als ik daar zin in heb en niet omdat me dat opgedrongen wordt.

Vanaf dat de smartphone zijn intrede heeft gedaan verwachten veel mensen dat je altijd en overal maar op moet reageren en bereikbaar moet zijn. Iets missen is schijnbaar een doodzonde. Omdat ik een slaaf van mijn telefoon begon te worden heb ik de meldingen van mijn apps uitgezet zodat ik kan kijken wanneer ik dat wil.

Dat ik zelf niks op Facebook zet, wilt niet zeggen dat het iedere dag goed met me gaat of dat er geen nare dingen in mijn leven gebeuren.

Ik heb alleen voor mezelf besloten om dat niet openbaar te zetten maar om dat alleen te delen met mensen die ik ken en die ik kan vertrouwen. Als een echte masochist lijd ik graag in stilte.

En ik hou van (innerlijke) rust. Mensen die die rust verstoren, heb ik geen behoefte aan. Als ik drama wil, kijk ik wel naar RTL 8. Daarom ben ik ook vrij selectief in het toelaten van mensen in mijn leven.

Dat wilt niet zeggen dat ik mensen niet meer help. Maar het moet niet meer ten koste van mijzelf en mijn rust gaan.

Mijn moeder Theresa tijd is voorbij.

 

Bron afbeelding: https://www.yourtango.com/.../quotes-about-strength...